Ondertussen in Nieuw Zeeland...

Hallo!

Sorry voor het lange wachten. Ben de afgelopen dagen heel druk geweest, of juist helemaal niet. Ik ga maar gewoon weer verder waar ik de vorige keer was gestopt.

Ik ben vanuit Auckland naar Tairua gegaan. Mijn eerste plan was om van Auckland naar Coromandel Town te gaan en vanuit daar het Coromandel schiereiland te gaan verkennen, wat erg mooi scheen te zijn. Echter, toen ik de ferry wilde boeken bleek die de dag erop om onbekende redenen niet te gaan. Ok ... tijd voor een planswijziging! Ik heb vervolgens vrij random een nieuwe bestemming uitgekozen, Tairua, in de veronderstelling dat er wel iets te doen zou zijn. Fout gedacht, bleek later.

Na een busreis van iets meer dan 4 uur kwam ik aan in Tairua, en ik had al een hostel geboekt om te voorkomen in het dorp zelf op zoek te moeten gaan. Toen ik bij het hostel aankwam stond er een bord buiten met het volgende bericht: 'Hi there, office closed at the moment. Tom: room no. 6 downstairs, entry upstairs slidingdoors.' Eh... ok. Dus ik naar binnen, en verwachtte wel iemand te zien. Nou, niet dus. NIEMAND! Heel gek. Het was een vrij groot hostel met een flink aantal kamers maar alles was leeg, en er was dus ook niemand bij de receptie. Beetje naargeestig! Na daar een uurtje te hebben gezeten kwam er een Canadese jongen en die vroeg of er plek was. Eh, nou, meer dan! Met hem heb ik vervolgens 's avonds gegeten en nog wat gedronken, om vervolgens maar naar bed te gaan, want in het dorp was dus ook geen klap te doen. Het was al lastig om een restaurant te vinden wat nog iets serveerde om 19:00! Sowieso sluit alles hier erg vroeg in de dorpen en gaat iedereen vroeg slapen. Bizar.

De volgende dag ben ik naar Hot Water Beach gegaan. OV was niet echt voorhanden maar gelukkig ging er wel een bus, om 07:00 ... vroeg. Ik was de enige passagier en werd bij Hot Water Beach gedropt. Hot Water Beach is een strand waar op een bepaalde plek een rivier met heet water onderdoor stroomt. Het water komt bijna tot aan de oppervlakte door het zand heen! Wat je dan kan doen is met je schep een kuil (op zijn Duits) graven en dan sta je vervolgens in je eigen mini spa, want er komt allemaal heet (HEET!) water in. Zo'n 50 graden. Veel te heet dus, want je huid verbrandt bij 50 graden. De truuk is dus om het zo dicht bij het normale water te doen dat het een beetje mixt. Je kan starten met graven vanaf 2 uur voor laag tij, maar wat de meeste sjakies deden was te dicht bij het water graven. Slimme henk Tom koos voor iets verder en groef een waterweg (ik was echt onder de indruk, het was tenslotte pas 08:00) waar het water door stroomde en toen had ik de beste plek. Nadeel was, dat toen het drukker werd (en dat werd het ook) iedereen op mijn plek begon te graven. Even een paar territoriaal moeilijke momentjes gehad maar ik heb mijn spa goed bewaakt, dus ik was alsnog gelukkig.

In Paihia had ik een Spaanse jongen leren kennen waar ik het heel goed mee kon vinden (ik weet wat sommigen denken, en NEE, niet op die manier), en toen ik in mijn spa zat kwam hij opeens langslopen! Nou, wat een toeval toch weer. Even gepraat en hij bood me een lift aan naar Cathedral Cove, zo'n 20 kilometer verderop. Cathedral Cove is een soort holte bij een strand (de Nederlandse woorden schieten me even niet te binnen) waar je normaliter onderdoor kan lopen, maar door de tyfoon een tijd geleden kon dat niet meer. Alsnog was het heel erg mooi. Mooi wit strand, met een blauwe zee, en groene vegetatie (eh, wat klinkt dat stom!) waardoor je echt het bounty gevoel kreeg. Handige Tom had zijn zwembroek in de auto laten liggen en had geen zin in nog zo'n avontuur als vorige keer in Russell (lees de vorige blog voor mijn zwembroekenavontuur) dus ik ben braaf op het strand gebleven. Tijdens het terug lopen naar de auto bood Herminio aan om mee te rijden naar Rotorua, waar ik de volgende dag heen zou gaan. Nou, zo'n lift sla je natuurlijk niet af! :-) Na mijn spullen gepakt te hebben in het hostel, zijn we op weg gegaan naar Rotorua.

Rotorua is een stad in het midden van het Noordereiland die is gebouwd op heel erg geothermisch actief gebied, waardoor het er de hele dag naar rotte eieren stinkt. Niet echt fijn, ik was bijzonder onder de indruk van de mensen die er woonden, dat ze daar de hele dag in konden wonen. Door de hele stad zag je stoomwolken, en dat waren dus plekken waar heet water gewoon opborrelde. Bizar. In Rotorua zijn we naar het YHA hostel gegaan waar we vette korting kregen op een 2 persoonskamer, wat zo fijn was na alle gedeelde dorms! Eigen badkamer, halleluja! En fijne bedden, dubbel halleluja. Maar eigenlijk heb ik nog niet zoveel te klagen gehad qua hostels want ze waren bijna allemaal best prima. Alleen Rio was een beetje jammer, omdat ik geen airco had en er plastic dingen over de matrassen zaten waardoor je 's nachts je bed uit dreef. Anyway.

In Rotorua kan je iets heel tofs doen: zorbing. Zorbing is in een plastic bal een grashelling afrollen. Ja, echt. Hi-la-risch. In de plastic bal zit een laag water (ongeveer tot aan je enkels) waardoor je heel snel uitglijdt. Ze hebben een competitie dat als je de hele weg kan blijven rennen je een geldprijs wint. Na de eerste 20 meter heb ik het al opgegeven want het is echt heel moeilijk! De helling is iets van 300 meter lang en je gaat best hard. Na 29489 keer onderuit gegaan te zijn was ik beneden, volledig doorweekt.

De video wilt ie niet doen maar hij staat op Facebook.

Dus, dat was heel tof. Veel te kort alleen! Daarna zijn we naar Waikete Valley gegaan, waar je de Waikete Valley Hot Pools hebt. Het is een thermaalbadencomplex, gebouwd door de mensen uit het dorpje daar. We hadden het aangeraden gekregen van 2 Nederlanders die we hadden leren kennen in het hostel echt echt hilarisch waren, zo gezellig. Dus, daar moesten we heen. Aangekomen bleek er bijna niemand te zijn en was het bizar goedkoop, $14, dus ongeveer 7 euro! Echt, als je het vergelijkt met de Zwaluwhoeve ofzo ... We hebben daar een dagje gebadderd. Heerlijk! Al het water kwam direct uit een kokende waterbron, die je ook kon zien. Een klein kokend meertje, heel bijzonder! Het water werd afgetapt en ze lieten het afkoelen in de buitenlucht, en werd daarna in de baden gepompt. Bijzonder.

De volgende dag ben ik naar Taupo gegaan, ongeveer een uur van Rotorua. Taupo is de hoofdstad van het skydiven, dus in plaats van naar White Island te gaan bij Whakatane, besloot ik te gaan skydiven in Taupo. Niet wetende dat ik dat al meteen een uur na aankomst in Taupo zou gaan doen ... ! Ik kwam aan in Taupo en vroeg bij de lokale VVV voor een hostel, en een half uur later werd ik opgehaald. Op de weg naar het hostel zei de man dat ik het beste die dag kon gaan omdat het weer echt perfect ervoor was. Blauwe lucht, paar wolkjes, en een goeie temperatuur. Hij bood aan om even te bellen of er plek was en vroeg al bellend '2.30 good for you?' Ik knikte maar ja waarna ik besefte dat het al 2.00 was! Dus, spullen gedumpt, snel omgekleed en een half uur later stond de limousine (!) voor de deur. Na een fijn ritje en formulieren ingevuld te hebben waarin ik verklaarde ze niet verantwoordelijk te stellen als mijn parachute niet open ging (!) kwamen we aan bij het vliegveld waar ik de andere 'springers' ontmoette. Ik ging voor de 12.000 feet, ongeveer 3.5 kilometer. Met mij was een Iers meisje die al stond te shaken bij het bekijken van de foto's, en haar vriendje durfde niet, dus ik vond het wel super dapper van haar. Ik wilde er nog bijna een paar interessante verhalen van niet opengaande parachutes ingooien, maar besloot om het maar even te laten, haha.

Na een briefing van een half uurtje waar werd uitgelegd wat we gingen doen (heel kortgezegd: uit een vliegtuig springen) gingen we onze pakken aantrekken en ontmoetten we onze partner, want het was een tandemsprong. De instructeur zit dan achter je en doet alle belangrijke dingen als het springen en de parachute openen etc. Ik was de eerste die ging springen, dus ging als laatste het volgepakte vliegtuig in. Echt, economy class bij Transavia was hierbij vergeleken business class hoor! Haha. Iedereen zat hutje mutje en wij zaten tegen de deur aan geklemd. Na een vlucht die een uur leek te duren waren we op 3.5 kilometer en voelde ik, echt waar, OPEENS de zenuwen. Echt, daarvoor, nergens last van. Maar opeens boem! Daar waren ze. De instructeur vertelde me dat we bijna gingen springen en of ik nog vragen had ('Zit ik echt vast aan je?'), en toen deed ie de deur open. Ohmijngod. Het gaat echt ZO tegen alles in wat je hebt geleerd? Ik bedoel, je springt toch niet uit een vliegtuig! Ik werd gevraagd mijn benen buitenboord te steken (IEH) en ze om de rand te klemmen (IEH x 10) en me vast te houden aan de stang boven mijn hoofd in het vliegtuig. Dus, basically, hing ik uit het vliegtuig. Op 3.5 kilometer hoogte. Zie je hem al voor je? Wat volgde was geweldig. We sprongen en vlogen in een duikvlucht naar beneden. De vrije val duurde 40 seconden en het gevoel was echt fantastisch. Je ging zo snel! Ik probeerde om me heen te kijken maar de instructeur duwde mijn hoofd steeds richting de camera omdat ik in de camera moest kijken. Ja hallo, ik wil de omgeving zien! Na die 40 seconden werd de parachute geopend en AUW! Mijn edele delen zaten op een plek waar ook het tuigje zat dus je kan je wellicht voorstellen dat dat niet het leukste moment was... Daarna een een minuut ofzo gevlogen met de parachute, heel leuk. Ik mocht hem ook besturen! Na de landing de muziek gekozen voor het filmpje en hier is het filmpje:

http://www.youtube.com/watch?v=X1w9Av_pOJs

Gaaf he? Het was echt een hele gave ervaring. En ja, ik besef me dat ik veel toffe dingen doe! Maar je moet wel genieten van het leven, toch? :-)

De dag na de skydive heb ik de Tongariro crossing gedaan. De Tongariro crossing is een van de mooiste en populairste dag wandelingen. Een dag wandeling klinkt heel makkelijk en licht maar het was 19 kilometer lopen en over een erg bergachtig gebied, omdat je langs en over vulkanen loopt. Geweldige wandeling. Mijn bus ging om 05:40 en toen ik stond te wachten voor de bus bedacht ik me opeens dat ik niet echt mijn lange broek mee hoefde te nemen dus besloot die snel terug te leggen in mijn kamer. Tijdens het rennen naar mijn kamer hoorde ik gepiep, zoals je bij een vrachtwagen hoort die achteruit rijdt. Toen ik terug kwam bij de plek, was er niks. Na tien minuten wachten besefte ik dat ik de bus had gemist ... Hoe naar. Maar, geluk was weer aan mijn zijde! Een vrouw kwam aanrijden en vroeg wat ik zo vroeg op straat deed, en ik vertelde dat ik waarschijnlijk de bus had gemist (het was een bus van een outdoormaatschappij, dus geen stadsbus ofzo), en ze was zo lief want ze bracht me naar de plek en de bus wachtte op mij! Dus, kon ik alsnog mee. 

Ik ga vanavond of morgen de foto's uploaden van de Tongariro crossing. Het was echt heel erg mooi. Best veel mensen die liepen en je kwam heel verschillende mensen tegen, oude mensen, backpackers, professionele wandelaars, echt van alles. Na 2.5 uur was ik halverwege en besloot een sidewalk te doen, de Mount Tongariro. Eenmaal op de top vroeg ik een meisje of ze een foto wilde maken en we hadden voor iets van 10 minuten een gesprek in het Engels en ik vroeg waar ze vandaan kwam: Belgie! Zaten we daar een beetje Engels te spreken ... Uiteindelijk heb ik de rest met haar gelopen, was heel gezellig. Tijdens de route kwam je steeds weer dezelfde mensen tegen en dan maakte je weer een babbeltje. Erg gezellig. Na een lange wandeling was ik om 17:00 weer in het hostel (in de bus viel ik steeds in slaap) en ben die avond lekker vroeg gaan slapen.

De volgende dag bleek dat ik echt geluk had gehad met het weer want het was grijs en regenachtig. Heb lekker uitgeslapen, uitgebreid ontbeten en ben gaan wandelen naar de Huka Falls. Op de weg ernaartoe kwam ik weer langs een natuurlijke spa, een hete rivier die uitkwam in een koude rivier, en door de mix kon je daar zitten. Ik besloot verder te gaan naar de watervallen en proberen terug te liften. Eenmaal bij de waterval zat het me weer mee, want ik kwam een Fins koppel tegen die tijdens de Tongariro crossing heel vaak foto's van me hebben genomen (omdat ik ze constant tegen kwam) en die vroegen: wil je meerijden? Nou, graag?! We zijn nog naar een ander thermaal gebied gegaan wat niet echt bijzonder was en ze besloten om nog een nachtje in Taupo te blijven in mijn hostel. Het werd een erg gezellige avond, we hadden een geweldig maal gekookt met 4 anderen (groenten in de oven met kaas en heel veel salade en Hokey Pokey ijs. Hokey Pokey ijs is echt het beste ijs ooit, roomijs met honingraat. Heerlijk!) en die avond zijn we naar de hot spring gegaan en hebben we in de regen daar gezeten, wat echt heerlijk was.

De volgende dag wilde ik naar Napier, maar de bus zou pas om 17:00 gaan, dus besloot ik de dag een briefje op te hangen met de vraag of er iemand naar Napier zou gaan en ik mee kon rijden. En een uur later had ik een lift :-) Een Zwitserse jongen ging erheen, en ik kon meerijden. Nou, toppertje! Na 3.5 uur rijden door een geweldig landschap en een koffiestop met zelfgemaakte fudge stopten we bij een hostel met gratis internet, wat echt heel bijzonder is in Nieuw Zeeland. Al het internet hier komt via een kabel uit de Verenigde Staten dus internet is hier zo'n 5 keer duurder dan bij ons in Nederland. Gevolg is dat je echt heel veel betaalt voor internet (zo'n $1 per 10 minuten) ... Ik besloot om een paar nachten in Napier te blijven.

In Napier is niet veel te doen. Napier is in 1931 volledig verwoest door een van de grotere aardbevingen uit de geschiedenis van Nieuw Zeeland. Rond de 30er jaren was Art Deco erg in, dus besloten ze de stad in Art Deco stijl te herbouwen. Dat ziet er heel tof uit, en het scheen een must see te zijn. Nouja, na 10 gebouwen snap je het concept, dus eh, ja. Maar, ik ben naar Napier gekomen om even tot rust te komen. Sinds Auckland heb ik ongeveer elke dag wel wat gedaan en ik moest even tot rust komen. Nouja, Napier is dan perfect! Na een dagje mini golf gespeeld te hebben, een dagje in bed liggen en stomme filmpjes bekijken, en een dagje hot pools (ja, alweer, ik word er helemaal gelukkig van hier!) leerde ik een Ierse jongen kennen die hier vlieglessen volgt, en met hem ben ik de laatste 2 dagen opgetrokken. Interessante gesprekken over vliegen, vliegtuigen, Nieuw Zeeland, Ierland en Nederland (daar heeft ie een tijdje gewoond), dus heel leuk. Nieuw Zeeland blijkt een veel handiger land om vlieglessen te volgen, dus wie weet...

Gisteren zijn we naar de Morere Hot Springs geweest (voor de verandering). Het was ongeveer 1.5 uur rijden en na het eindelijk gevonden te hebben werden we ook beloond voor de lange reis. De Morere Hot Springs liggen midden in een bos, dus je moest eerst 15 minuten over een pad lopen met een soort van jungle over je heen. Opeens verscheen daar een klein gebouwtje met een paar baden met geelbruinig water erin. Het bleek water te zijn wat na duizenden jaren reizen door zand en steen hier omhoog kwam. Heel oud zeewater dus. Het klinkt gek maar er kwam ZOVEEL energie van af! Ik was best moe de hele dag maar kwam eruit en kon wel een marathon rennen. Heel bijzondere sfeer hing er. We waren er alleen op een familie met 2 uiterst irritante kinderen na, maar zelfs dat kon ik daar negeren. Wow.

Morgen ga ik naar Wellington, en blijf daar dan nog 2 dagen, en vier ik mijn verjaardag, voor ik naar Melbourne vlieg. Ben benieuwd wat Australie te bieden heeft. Nieuw Zeelanders zijn in general erg negatief over de Aussie's, dus ik hoop dat ik zonder vooroordelen erheen kan!

Ik stuur weer een mailtje als ik foto's online heb gezet. Hoop dat ik wat van jullie hoor!

Groetjes,

Tom