Bergen, chocola, en ... FOTO'S!

En dat allemaal in Bariloche!

Ohja! *tromgeroffel*.... FOTO'S! Als het goed is staan ze allemaal in de albums. 

10 februari heb ik, na nog een volle dag Buenos Aires zien, de bus genomen naar Bariloche. In BA heb ik nog de haven gezien en een deel van het centrum, maar ik was ondertussen wel vrij klaar met de hele stad. Wellicht ook omdat ik ziek was.. en er bedbugs in mijn kamer waren.

Bedbugs zijn kleine zwarte beestjes, je kan ze zien, die in matrassen en donkere plekjes schuilen. De plaag wordt wereldwijd steeds groter en je vind ze van luxe hotels tot shabby motels. En alles wat daartussen zit, dus ook hostels. En gewone huizen! Er zijn veel gevallen bekend van mensen die hun hele huis moesten strippen en ontsmetten om deze verschrikkelijke beestjes verwijdered te krijgen. Anyway, in mijn kamer was een bed vrijgekomen die veel relaxter was dan het bed wat ik had, het was een benedenbed (ja hoe noem je dat? Je hebt een stapelbed en dan de onderste.) en was niet naast het raam. Dus ik daarheen, nadat het verschoond was natuurlijk. Ik heb mensen gesproken die bedbugs hadden en het is geen pretje want eigenlijk wordt je compleet opgegeten. Ze leggen ook eitjes in je kleding dus je neemt ze constant mee (zo verspreiden ze zich). Kriebelt het al? Ik lag dus lekker te slapen en een uur later word ik wakker, omdat mijn arm zo jeukte.. zie ik dus allemaal rode bultjes. Ik mijn iPod gepakt die een soort zaklamp funtie heeft (lees: wit scherm) en IEK daar waren 3 bedbugs! Ik meteen mijn bed uitgesprongen en naar de receptie. Verveelde jongen zag me aankomen in onderbroek dus was ook meteen wakker ... Ik uitleggen dat ik bedbugs heb, en kreeg meteen een ander bed toegewezen in een andere kamer. Goed geregeld, maar ik begon net beter te worden, zou de volgende dag uitchecken, was moe, en wilde gewoon slapen. Nouja. Ander bed, geslapen (na een uitgebreide douche en veel DEET erna, je weet maar nooit) en de volgende dag moesten AL mijn kleren gewassen worden .. want er waren kleren in aanraking gekomen met andere, etc. Hostel zei simpelweg: ja we kunnen je niet helpen want bij ons duurt het een dag. Nou ... die Argentijnse chick heeft wel even de Nederlandse botheid leren kennen, en na wat over en weer gebrul kwamen we tot de overeenkomst dat ik een wasserette zou zoeken en zij de rekening zouden betalen. Eind goed al goed. Uiteindelijk fris alle kleertjes in mijn backpack en gaan met die banaan! Mijn maag deed gelukkig ook niet meer zo gek, dus dat was een meevaller.

Om 18:00 naar het busstation met de metro in een volgepakte metro (ik zeur echt nooit meer over het OV in NL, behalve als het sneeuwt natuurlijk) en op naar mijn bus. Ik had een cama ejecutivo con servicio wat dus een stoel is die bijna plat kan, met een steward aan boord die eten serveert. Kijk, zo mag ik het zien, daar hou ik wel van hoor! Achter me zaten 2 vrolijke Australische meisjes, en naast me zat een praatgrage Italiaan. En dan bedoel ik echt PRAATGRAAG. Stel je voor: je hebt een bustrip van 22 (!) uur voor de boeg, gaat zitten en een waterval aan niet interessante dingen komt uit de mond van je buurman, waar je na 10 minuten al klaar mee bent. NIET leuk. Op een gegeven moment maar gewoon mijn oordopjes in gedaan en intensief naar mijn iPod gaan luisteren maar zelfs toen! 'Oh which song are you listening? Oh is that Bruckner? Oh I LOVE Bruckner! I mean, it is such a good band' Even voor de niet klassieke musici: Bruckner is een componist die in 1896 is gestorven. Misschien kan je je mijn gezicht voorstellen, en ik denk dat die genoeg zei want vervolgens praatte hij een stuk minder. Toen kregen we het eten... begon ie knetterhard te smakken! Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan, maar het was echt een hard time. Anyway. Ik klink nu echt als een dramaqueen, maar hey, het is mijn blog.

Na een nachtrust die ok was (al werd ik wakker van gesnurk, het was de Argentijnse buurman van een stoel verderop. Als het de Italiaan was geweest weet ik niet wat de gevolgen waren geweest) werd ik wakker met een geweldige zonsopgang over de Argentijnse pampas. De omgeving was zo geweldig. Ik had stoel 01 (daar hou ik ook altijd van) en die is boven, helemaal voorin. Ontbijt op bed (ohja, de avond ervoor: champagne! Hou ik ook van) en later lunch. Uiteindelijk na 3969598 mooie landschappen aangekomen in Bariloche, bus gepakt  richting hostel en dan begint het avontuur. In Argentinie werken ze niet echt met busstops, nee, je moet uitstappen op 'Avenina Bustillo, Km 7.5' Eh.. Km 7.5? Gekke straatnaam? Nee, je moet na 7.5 km eruit... dus je moet zelf in de gaten houden dmv bordjes langs de weg wanneer je daar bent en dan roep je iets naar de buschauffeur om te stoppen. Ik ben er nog niet achter wat het woord voor STOP DE BUS is want op ' Stop' reageerde hij niet, waardoor ik er om 8.5 Km uitstapte en dus een kilometer in de 30 graden terug kon lopen. Wel een mooie omgeving, dat maakte het wat lichter. Aangekomen in het hostel, wat wel het beste hostel is tot nu toe (het wordt alleen maar beter tot nu toe!) De eigenaren hebben een soort van Zwitsers chalet en alle kamers zijn met stapelbedden met roodgeblokte dekentjes. Hoe schattig. De douche is GEWELDIG (zo'n regendouche, vet groot, woah) en het ontbijt .. ze bakken elke dag hun eigen brood EN maken hun eigen jam! Zo fijn! En dat voor 10 euro per nacht ... 

Bariloche zelf is niet veel bijzonders. Gewoon een groot commercieel toeristisch dorp. Mijn hostel ligt gelukkig buiten het centrum. Alles is hier in Zwitserse stijl! Vroeger zijn er veel Zwitsers hierheen geemigreerd, maar ook veel Nazi's. Niet handig om ze eraan te herinneren overigens, wordt niet echt juichend op gereageerd ... In het hostel bij aankomst een Canadees koppel leren kennen, allebei rond de 30, en echt een hele leuke dag daarna mee gehad. De avond ervoor nog mee gegeten en de volgende dag een berg op geweest. Het idee was om er op te wandelen, we zagen de stoeltjeslift en dat hele idee, er werd niet meer over gesproken. Geweldig uitzicht vanaf de top. Die middag grote lunch gehad en 's avonds in het hostel gebleven. Vandaag gingen zij naar een ander hostel en ik heb een fietstocht gedaan. Een fietstocht van, hou je vast, 27 kilometer. In Nederland is dat nog best te doen, want alles is plat. Hier zijn de bergen zo ... steil en hoog. En, het regende. Hard. Maar, ik heb er van genoten! De omgeving was zo bijzonder en zo sereen. Ik heb nergens aan gedacht voor een paar uur, wat best zeldzaam is. De man van de fietsenverhuur was nog onder de indruk ook want ik had de ronde in 3.5 uur gedaan, waarvan ik zeker een uur stil heb gestaan, dingen bekijken. Kijk, dan komen de Nederlandse fietsbenen toch van pas!

Anyway. Het is hier nu 1:39  en ik heb alle foto's geupload. Morgen weet ik nog niet wat ik ga doen. Dat is zo heerlijk aan alleen reizen: je hoeft niet echt na te denken wat je gaat doen, want je maakt zelf het plan. Fijn. 

Weltrusten!