Huilende kinderen, Temuco, en Laura & Ricardo!

Hallo hallo, ben ik weer!

Na het eiland Chiloe ben ik naar Puerto Varas gegaan. Ik had afgesproken met Laura, een hele goeie vriendin die ik ook al heel lang ken, maar we hadden wat miscommunicatie dus ik moest even uitwijken naar een andere plek, en dat werd Puerto Varas. 

Puerto Varas is een klein dorpje in overwegen Zwitserse stijl wat aan een meer ligt en vanwaar je 2 vulkanen kunt zien - als het niet bewolkt is tenminst. En ja, het was precies de 2 dagen bewolkt dat ik er was. Helaas pindakaas dus, dus het had ook niet echt veel zin de vulkaan te gaan beklimmen ... dan maar in Pucon. De busreis naar Puerto Varas was ook nog een ware hel voor mij want er zat een moeder naast me met een 3 jarige peuter en peuters en baby's: daar word ik gewoon nooit echt gelukkig van. Deze peuter, een vrolijk jongetje, dacht dat het wel leuk was om gedurende 3 uur constant zijn tanden in mijn vest te zetten en toen ik die wegtrok greep ie maar mijn arm met zijn handjes. De gemiddelde vrouw of man met teveel oestrogeen zou ongeveer smelten en 'Aaahh wat schattiggg!' roepen maar eh, ik niet (ik ben dan ook geen vrouw!) en toen ik zijn handje pakte en hem teruglegde begon het te krijsen! Als een malle! En die moeder, boos kijken! Sjonge. Hou dat kind gewoon koest, pff. Anyway! In Puerto Montt een minibusje gepakt naar Puerto Varas en daar aangekomen in het hostel, wat wel een oke hostel was. Duits-Chileense eigenaren dus toen ie hoorde dat ik Nederlands was schakelde de eigenaar over in rap Duits wat toch echt even teveel was. Interessant ook om te zien dat ie een stuk minder aardig was in Engels dan in Duits, maar misschien verbeeldde ik me dat wel. Die avond gegeten met een paar Duitsers (die waren er in overvloed, en kunnen goed koken, ik ben van de partij hoor) en lekker mijn Duits geoefend (ze waren onder de indruk!). Toen er Schlager op werd gezet ben ik maar naar bed gegaan en die dag had ik weer contact met Laura gehad, dus volgende dag naar Temuco. 

De busreis was 6 uur waarvan er 2 naast een krijsend kind waren - je kunt misschien mijn gezichtsuitdrukking voorstellen, het kind begon alleen nog maar harder te krijsen ... Als blikken konden doden, oei... En daar in Temuco zag ik na 8 maanden eindelijk Laura weer! Superleuk. En natuurlijk haar echtgenoot Ricardo. Echt heel leuk en gezellig. Die avond lekker traditioneel Chileens bij de Pizzahut gegeten en die avond nog karaoke gezongen, hoe hilarisch. Laura en ik begonnen goed met Fallin' van Alicia Keys, maar faalden echt heel erg hard bij 'Where is the love' van The Black Eyed Peas. Sjonge, wat is dat moeilijk ... en al die mensen daar zongen alleen maar Spaanse liedjes (die eigenlijk heel makkelijk zijn want ze volgen echt allemaal hetzelfde toonschema dus na 2 liedjes snap je het wel). Taxi terug gepakt (1 euro, kan Amsterdam nog wat van leren ... ) en lekker gaan slapen. De dag erop niet zo heel veel bijzonders gedaan, behalve uitslapen zonder meteen het ontbijt te missen. In hostels kan je ook wel uitslapen maar als je wilt ontbijten moet je toch echt die laatste 10 minuten van het ontbijt meepakken. Ik zette dan altijd mijn wekker gewoon om 09:50 en rende dan snel langs het buffet en zat er nog een uur met 2 volgeladen borden. Hoe Nederlands eigenlijk! Ach.

Temuco is een universiteitsstad met iets van 7 universiteiten en dat geeft eigenlijk wel een beetje de sjeu aan de stad (wat een leuk woord is sjeu toch). Temuco heeft zelfs Mc Donalds! We zijn er al 2 keer geweest nu, haha. Verder is het een beetje een grauwe stad, met iets opvallends: shoppingmalls. Echt, de Bijenkorf is er niks bij. Het is opvallend, omdat de mensen hier ongeveer 1/5e van ons verdienen, maar de producten in de winkels zijn van dezelfde prijs als in Nederland, of zelfs duurder. Heel raar. En toch gaat iedereen er heen, hele families. Dan denk je echt: waarom? Je kan niks kopen?! Maargoed, waarschijnlijk net als in NL: kijken kijken, niet kopen. Haha. Ik heb even geshopt vandaag voor een zwembroek en ook al is het zo'n 27 graden, de zwembroeken worden niet meer verkocht. 'Nee hoor, de zwembroeken zijn al uit de collectie.' 'Nee hoor, de zomer is bijna over!' 'Eh, zwembroeken?' ... Zwemmen ze hier dan niet in de winter ofzo?!?! Uiteindelijk bij een winkel nog zwembroeken gevonden en een gekocht voor 10.000 pesos. Dat is ook zoiets, 1 euro is 600 pesos dus je krijgt gigantische bedragen. 10.000 pesos voor een zwembroek ... is dus ongeveer 17 euro.

Morgen gaan we zwemmen in de buurt en zondag naar een festival in Valdivia. Daarna naar Pucon waar je alle uitdoorsporten kan doen die er zijn. We gaan of raften, of paardrijden. Ik ben natuurlijk voor de rafting! :) De dag erna ga ik de Villarrica beklimmen, een actieve vulkaan. Schijnt heel tof te zijn, wel prijzig. Maar, soms moet je dingen gewoon doen, ook al zijn ze prijzig. Daarna verder naar het noorden en dan vlieg ik de 8e naar Nieuw Zeeland. Ergens kijk ik er wel naar uit om gewoon weer met de bevolking te kunnen communiceren in het Engels. Dat is hier echt lastig. Mijn Spaans is echt heel basic, en hun Engels is vaak 0 dus tja. Daar ga je. En wat betreft de aardbeving in Christchurch: ik ga alleen naar het noordereiland, dus geen zorgen! :).

Binnnenkort ga ik weer foto's uploaden, dus hou het in de gaten!

Groetjes,

Tom