Dag Zuid Amerika, hallo Oceanie...

Hallo allemaal,

Even terug dat ik mijn laatste bericht heb geschreven dus hier weer een update. Dit upload als ik al in NZ ben, maar schrijf ik nu in het vliegtuig :)

Op het moment van schrijven zit ik in het vliegtuig van Santiago naar Auckland, het is nu 18:09 Nieuw Zeelandse tijd, 02:09 Chileense tijd en het is 05:09 in Nederland, dus de allervroegste vogels zijn daar bij jullie alweer wakker. En ik zit hier, tussen de tijdzones! Omdat ik de datumgrens passeer 'verdwijnt' 9 maart, of nouja, dat is het nu, maar maar heel kort. Ik ben om 23:10 Chileense tijd vertrokken en het is 13 uur vliegen. Als ik aankom denkt mijn lichaam dat het 9 maart, 12:10 is. Echter, het is dan 10 maart, 04:20. Goeie grap hè! Ben benieuwd of mijn biologische klok het ook zo leuk gaat vinden.. Daaron heb ik de hele dag al mijn klok op Nieuw Zeelandse tijd staan en kan ik er al een beetje aan wennen. Het is nu 18:13 dus pas over 5/6 mag ik gaan slapen van mezelf, terwijl iedereen hier al heerlijk ligt te slapen.

Overig breaking news omtrent vliegen: ik vlieg mijn eerste longhaul economy vlucht nu. Oh em gee! Ik heb nog al mijn charmes in de strijd gegooid (de grondstewardess én de hoofdsteward moesten blozen) maar helaas, business zat helemaal vol... Ook kon ik niet online inchecken want het leek wel de gemeente: ik heb mijn ticket via British Airways gekocht. De vlucht is op een code van Qantas, want ze zitten in dezelfde alliantie en BA vliegt niet deze route. De vlucht wordt alleen niet door Qantas gevlogen maar door LAN want het is een codeshare vlucht. Dus... Gevolg: LAN web check in zegt dat het niet mogelijk is omdat het een Qantas code is. Qantas zegt dat het niet mogelijk is omdat de vlucht wordt uitgevoerd door LAN en BA zei, tot 3 uur voor vertrek dat het te vroeg was om in te checken ... Uiteindelijk heb ik me er maar bij neergelegd en hoopte een goeie stoel te kunnen versieren bij de check in op 't vliegveld, wat eh, niet lukte. Of helemaal achterin of ergens in het midden. Uiteindelijk heeft ze iemand anders verplaatst (mijn charmes werkten wel een béétje dus) en heb ik nu een gangpad stoel en niemand naast me. Ik overleef het wel hoor. Ok, genoeg over vliegen, voordat ik over het eten begin (lekkere lasagne!) of nog erger, het vliegtuig (Airbus A340-400! Heel mooi, best nieuw en ... Eh daar ga ik al. Ho Tom, stop!)...

Goed... De afgelopen dagen.

Na ongeveer een week bij Laura en Ricardo te zijn geweest, wat heel leuk en gezellig was, ben ik naar Pucon gegaan. Pucon is hét paradijs voor avontuurlijke sporten. I like! Pucon ligt aan de voet van de Villarrica vulkaan die voor 't laatst in 1971 is uitgebarsten. En, die vulkaan kan je beklimmen!

De vulkaan is 2847 meter hoog en je ziet hem roken vanuit het dorpje, erg tof gezicht. Vooral als je aan het zwemmen bent in het meer eh dan achter je zo'n vulkaan ... Best gek. De vulkaan is te beklimmen maar alleen onder begeleiding van een professionele gids. Ik had bij aankomst in mijn hostel gelijk maar geboekt, koste rond de €60,-. Prijzig, maar je krijgt ook wel alles mee, inclusief wandelschoenen.

Laura is nog de dag voor de klim op bezoek geweest en we hebben lekker geluchd en we hebben daarna aan het, volledig zwarte, strand gelegen. 2 van die witte mensen, nou wow dat kennen ze hier niet hoor! Ongelooflijk hoe je aangestaard wordt. Zouden we in NL eens moeten doen. Die avond barbeque in 't hostel met alle andere gasten en Laura (in totaal 14 mensen, het was een heel schattig klein hostel). Super leuk maar wel op tijd slapen want de volgende dag moest ik om 07:00 bij de touroperator zijn.

Daar aangekomen stonden er 2 mannetjes en dat was het. Niet echt behulpzaam. Ze gaven me wat spullen en vertelden me 10 minuten te wachten. Tip van de dag: vermenigvuldig alles met 4... Na 40 minuten wachten kwam er een volgepakt busje aan met een groep jolige Chilenen die om 07:00 al de beste moppen aan het tappen waren, gelukkig in het Spaans (niet al te veel mensen weten hoe ik tussen 07:00 en 09:00 ben; laten we het er op houden dat het niet mijn meest frivole periode is en het zonnetje nog niet schijnt..). Na een hobbelige rit kwamen we aan bij het dalstation van een skilift en voor 5000 peso's konden we die nemen en zo een stuk slippen. Aangezien praktisch iedereen die het al gedaan had het echt aanraadde liet ik mijn wandeltrots voor het eerste deel varen en ging ik met de lift. De lift was VAB het 'dit-kan-wel-eens-mijn-laatste-rotje-zijn' type dus dat was wel tof. Mam, jij zou echt hebben gekrijsd want er zat geen enkele beveiliging op. Spannend hoor!

Eenmaal uitgestapt (voor sommigen uitgesprongen, voor anderen uitgeslingerd, dat ding ging vrij hard) begon de klim. We gingen zo'n 1000 meter in hoogte klimmen over een lengte van 6000 meter. Lijkt niet zo steil maar valt echt tegen. De eerste 2 uur zijn over rotsen en grind waar je in wegzakt en dan begint het lastige deel; de gletsjer.

De vulkaan is helemaal bedekt met sneeuw en ijs aan de top. Dat betekent dat je dus een groot stuk daarover heen moet.. De gids die voor je loopt hakt steeds gaten uit waar jij dan je voeten in zet. Aangezien wij de laatste groep waren die naar boven ging was alles al uitgehakt, wat als nadeel gaf dat het gesmolten water in die gaten weer bevroren was, waardoor ze spekglad waren... Ik heb wel een flink aantal keer samengeknepen billen gehad omdat ik dan weg glibberde, op een steile sneeuwhelling. Wat ook niet hielp was de wind. Die was supersterk waardoor je amper je balans kon houden. Het laatste stuk was nog erger want toen moesten we echt klimmen. En als je daar valt, val je een eind naar beneden... Uiteindelijk heelhuids aangekomen bij de krater en met een heerlijk aroma van zwavel mijn broodje smeerkaas gegeten. Mmmm.

De terugweg was het beste, want, we gingen naar beneden glijden, over de gletsjer! Er waren glijbanen, vet lange. Ik weet niet of het natuurlijke glijbanen waren maar ze waren wel heel tof. En het ging vet hard! Je gleed of op je beschermende broek of op een sleetje. Die beschermende broek werkte alleen niet echt want er zat ijs tot in mijn onderbroek. En ja, haal er dat maar eens subtiel uit...

Die avond geslapen als eh, een roos? Waarom eigenlijk een roos, slapen die zo goed? En de volgende dag ging ik hydrospeeden. Misschien hebben sommigen al de foto's op FB gezien, die niet echt te frivool zijn want ik zie er uit als een lijk, het was ook echt koud. Hydrospeeden is de bizarste 'sport' die ik ooit heb gedaan. Wat je eigenlijk doet is raften, maar inplaats van in een raft zitten lig je in het water en heb je een soort van bodyboard. Zie je jezelf al zo'n rivier af gaan? Het was tof, maar op een paar momenten had ik wel het gevoel dat het gewoon echt niet veilig was. Er kan zoveel gebeuren! We moesten de gids exact volgen. Er was alleen een josti in onze groep die zijn eigen benen niet echt kon controleren (het was echt bijzonder soms, hij snapte het niet ofzo) dus die ging een paar keer onder water. De laatste stroomversnelling was het zwaarst en de gids zei van te voren dat we de linker uitgang moesten nemen. Ok... Ik achter hem aan en damn, hallo stroomversnelling. Niet tof meer! Meer rotsen dan water en dus één doorgang van 2 meter breed. Nou, dan knijp je hem even hoor (heb die 2 dagen mijn bilspieren goed getraind!). In ben er uiteindelijk goed doorgekomen maar een jongen in de groep niet, hij verloor precies op het zwaarste punt zijn board. Echt niet wat je wil. Gevolg was bloedende knieën, pijnlijke polsen en kneuzingen in zijn gezicht, hij was tegen allemaal rotsen aan gesmakt.

Goed... Die middag weer naar Temuco en na Ricardo dag te hebben gezegd met Laura naar het busstation gegaan. Nog even stressmomentje want de chauffeur van de colectivo (een colectivo is iets wat wij niet kennen. Stel je een buslijn voor met auto's in plaats van bussen en je hebt het concept van een colectivo) reed met het tempo slak en ik was dus net op tijd op het station. Geen bus te bekennen.. Nouja die kwam dus later. Nog even een foto gemaakt met Laura en de bus in en lekker slapen. De volgende ochtend wilde ik een foto van het ontbijt maken naar mijn camera was nergens te bekennen... Waarschijnlijk is ie op het station of kn de bus zelf gestolen. Balen! De camera zelf boeit me niet zo maar de foto's .... Ik heb dus geen foto's van de beklimming etc. :(

Het is ondertussen al 02:32 en het is 10:32 in Santiago. 9 maart in Santiago, 10 maart in Auckland... Waarschijnlijk ga ik de aankomende dagen de jetlag der jetlags ervaren...

Ok, dus na Pucon ben ik via Temuco naar Valparaiso gereisd. Daar kon ik blijven slapen bij een toffe jongen die ik in Buenos Aires had leren kennen. Leuk en gezellig! Zo gastvrij. Hij heeft me de hele eerste dag geholpen met naar de politie gaan en dat was wel fijn  want Engels? Niemand nada noppes. Ze waren ook niet echt helpvol toen ik in langzaam Spaans sprak, ze moesten de trein halen ofzo (die overigens grotendeels afwezig is in Chili!). Politierapport gemaakt en we moesten die middag weer terug om het op te halen want de hoofdcommissaris moest het tekenen. Daartussen de stad verkend. Het mooiste aan Valpo (zo wordt het afgekort hier) is dat het op allemaal heuvels ligt. Mooi om te zien, minder mooi voor je kuiten en knieen... Geluncht en maar weer terug. Nou politierapport was er niet, moest morgen maar weer terug, maar mocht wel alvast betalen. Heerlijk.

De volgende dag moest mijn host werken en het was heel lang geleden dat ik alleen was en kon uitslapen en geen ontbijt had wat om 10:00 weg zou zijn dus ik heb het er maar even lekker van genomen. Toen de stad bekeken. In Valpo heb je een stuk of 10 'ascensores' wat funiculars zijn, maar ik zit even te denken wat het Nederlandse woord is. Geen idee. Het is in ieder geval een treintje over een reus die heel steil is. Mooie wandeltocht gedaan en die avond lekker gegeten en een film gekeken.

De dag erna had ik afgesproken met een jongen in Santiago, die weer een vriend van de Valparaiso jongen was die in 't centrum woonde en ik kon wel gebruik maken van de guestroom. Toppie! Niet denken dat ik zomaar bij Jan en alleman ga slapen, absoluut niet. Altijd eerst wat drinken oid om even te kijken of het goed voelt! Nouja dat deed het, dus mijn accomodatie voor Santiago was geregeld :)

Santiago is een grote stad met veel inwoners maar het voelt veel minder beklemmend als São Paulo of Buenos Aires. Ook zijn de mensen veel vriendelijker. Schoon is het niet, maar aangezien wij in een bijna obsessief schoon land wonen (ik bedoel bijvoorbeeld de straten en stations) is dat bijna niet te vergelijken. Het openbaar vervoer is ook oké, alleen is de metro ongelooflijk druk. Zeg maar Chinees/Japanse taferelen (zoek voor de grap even op Youtube naar 'tokyo metro' en je ziet genoeg filmpjes van overvolle metro's waar mensen in geduwd worden). Nog lekker ruzie gehad met een Chileense oudere vrouw die vond dat ik teveel duwde bij het uitstappen en daarom dus maar lekker de hele weg blokkeerde. Hallo, wat denk je zelf. Truus.

Mijn host had dezelfde avond een verjaardagsfeest van zijn beste vriend dus ik werd gewoon meegesleept. Super leuk! Eerst de verjaardag met cadeautjes in een sushi bar (kon niet beter voor mij). Het was wel een beetje awkward in het begin want al die vrienden hadden echt iets van 'wat doet die gringo hier?' ... Na uitgelegd te hebben geen officiële gringo te zijn (die zijn Noord Amerikaans) en uit Nederland te komen kwamen de gesprekken wel op gang. Nog een heel interessant gesprek gehad over etnische minderheden en wat voor problemen Nederland heeft, en wat voor verschillen er zijn met Chili. Ik ga niet mijn eigen mening ventileren op mijn blog, daar is ie ook niet voor. Wat me alleen opvalt in Chili: ik heb in bijna een maand 3 zwarte/getinte/gekleurde mensen gezien, 2 moslima's met hoofddoek, en 1 Aziatisch persoon. Zo bizar! De bevolking hier is etnisch echt heel monotoon. Er is niet echt één Chileense look en er zitten wel verschillen in maar ze zijn in ieder geval allemaal blank of amareen.

Na de sushi en cadeautjes (die ik niet had, want hoorde het pas vet kort vooraf.. stom) gingen we naar een of andere bizarre gayclub (ik denk dat de vrienden ongeveer 70% homo, 30% hetero waren) wat wel leuk was (en niet zo duur). Als westers uitziend iemand val je hier wel echt op, en hier spreken ze je niet aan maar staren alleen maar. Echt, bijna staring contests. Pff. Na 15 staring contests en 6 knepen van anderen op plekken die je wel kan raden gingen we maar naar huis (het was dan ook al 05:45 oid, hebben we wat As gegeten (wat ik rond die tijd echt de béste grap vond, As, hahaha! Eh, ja.) As is gewoon een klef broodje met vlees, kaas, avocado en mayonaise. Geeft ongeveer hetzelfde gevoel van een kapsalon als je het op hebt.

De dag erna een nieuwe camera gekocht. Een Canon weer, daar ben ik nu zo aan gewend dat ik niet meer anders wil. Ook weer een leuk systeem bij de winkel. Je gaat naar de counter waar ze de camera's uitstallen en zegt dat je die wilt. De verkoper laat al zijn werk vallen en loopt met jou mee naar de hoofdkassa en wijst een barcode aan. Dan betaal je, ga je met je bonnetje weer terug naar de eerste counter. De verkoper showt dat alles in de doos zit en verwijst je met doos weer naar een andere kassa waar je beveiliging eraf wordt gehaald. Jongens, wat dachten jullie van gewoon één kassa?

Heel veel gegeten die 3 dagen in Santiago want eindelijk weer variatie! Ga ik alsnog naar de Pizza Hut, haha. Zo zonde dat we die niet hebben in Nederland. Van die heerlijke dikke pizza's waar het vet vanaf druipt, mmm. De avond erop weer een feestje vn een vriend van hem en het was een Band Hero feestje! Je hebt allemaal verschillende instrumenten die je kan kiezen, hilarisch. Gisteren nog afgesproken met 2 meisjes die ik in Bariloche heb leren kennen en hier een jaar studeren. Gezellig.

Nou, en toen waren we alweer bijna in Nieuw Zeeland. Als ik dit upload ben ik er al maar ik stop nu mrt schrijven. Laten jullie wel een berichtje achter?

Tom